โรคกินไม่หยุด คืออะไร แก้ยังไง มาทำความรู้จักกับโรคนี้กัน

โรคกินไม่หยุด คืออะไร แก้ยังไง มาทำความรู้จักกับโรคนี้กัน

บทคัดย่อ

โรคกินไม่หยุด หรือ Binge Eating Disorder (BED) เป็นภาวะการกินอาหารอย่างต่อเนื่องในปริมาณมากและไม่สามารถควบคุมได้ โดยมักเกิดขึ้นเป็นครั้งคราวและส่งผลกระทบต่อสุขภาพทั้งทางร่างกายและจิตใจ ผู้ป่วย BED มักรู้สึกสูญเสียการควบคุมในระหว่างการกินและหลังจากนั้น โดยอาการจะแตกต่างจากอาการของภาวะอื่นๆ เช่น โรคล้วงคอหรือภาวะอยากอาหาร ซึ่งภาวะเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการกินอาหารอย่างไม่เหมาะสมอื่นๆ

บทนำ

โรคกินไม่หยุดเป็นโรคที่ยังไม่เป็นที่รู้จักมากนักและมักไม่ได้รับการวินิจฉัยด้วยซ้ำ โรคนี้มีลักษณะเฉพาะดังนี้

• กินอาหารปริมาณมากอย่างรวดเร็วและไม่สามารถควบคุมได้
• รู้สึกสูญเสียการควบคุมในระหว่างและหลังการกิน
• กินจนรู้สึกอึดอัดหรือเจ็บปวด
• กินแม้ว่าจะไม่ได้หิว
• รู้สึกละอายและรู้สึกผิดหลังจากกินอาหาร

สาเหตุของโรคกินไม่หยุด

สาเหตุที่แท้จริงของโรคกินไม่หยุดยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่น่าจะเป็นผลมาจากปัจจัยหลายประการ ทั้งทางชีวภาพ จิตใจ และสิ่งแวดล้อม กรรมพันธุ์ ความผิดปกติของฮอร์โมน และแรงกระตุ้นด้านความดึงดูดทางเพศอาจมีส่วนเกี่ยวข้อง โดยยังมีทฤษฎีอื่นๆ ที่ชี้ให้เห็นว่าโรคนี้เกิดจากแฟชั่นการควบคุมอาหาร การเยียวยาทางอารมณ์ และปัจจัยด้านสังคม

อาการของโรคกินไม่หยุด

อาการของโรคกินไม่หยุดอาจแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคลได้ โดยทั่วไปแล้ว ผู้ป่วย BED จะมีอาการดังต่อไปนี้

• กินอาหารปริมาณมากในคราวเดียว และมากกว่าปกติในระยะเวลาหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด
• รู้สึกสูญเสียการควบคุมในขณะที่กินอาหาร
• กินจนรู้สึกอึดอัดหรือเจ็บปวด
• กินแม้ว่าจะไม่ได้หิว
• รู้สึกละอายและรู้สึกผิดหลังจากกินอาหาร
• หลีกเลี่ยงการกินอาหารกับผู้อื่น
• ไม่ยอมรับหรือปกปิดการกินอาหารตามปกติ
• มีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับน้ำหนักหรือรูปร่างของตัวเอง

ภาวะแทรกซ้อนของโรคกินไม่หยุด

หากไม่ได้รับการรักษา โรคกินไม่หยุดอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจได้ เช่น

• ภาวะแทรกซ้อนทางร่างกาย: โรคอ้วน โรคหัวใจ เบาหวานประเภท 2 ความดันโลหิตสูง โรคกระดูกพรุน ปัญหาเกี่ยวกับกระเพาะอาหารและลำไส
• ภาวะแทรกซ้อนทางจิตใจ: ภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล โรคย้ำคิดย้ำทำ การทำร้ายตัวเอง ความคิดฆ่าตัวตาย

การรักษาโรคกินไม่หยุด

การรักษาโรคกินไม่หยุดมักเกี่ยวข้องกับการบำบัดด้วยการพูดเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยระบุและจัดการกับความรู้สึกและพฤติกรรมที่ทำให้เกิดโรคนี้ ผู้ป่วยอาจได้รับยาเพื่อช่วยควบคุมความอยากอาหารและบรรเทาอาการทางจิตใจ โดยการรักษาทางโภชนาการมีบทบาทสำคัญในการช่วยผู้ป่วยให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อสุขภาพกับอาหาร นอกจากนี้ การสนับสนุนกลุ่มและการฟื้นฟูในผู้ป่วยนอกให้การสนับสนุนเพิ่มเติมและช่วยให้ผู้ป่วยรักษาการฟื้นตัว

การป้องกันโรคกินไม่หยุด

ไม่มีวิธีที่แน่นอนในการป้องกันโรคกินไม่หยุด แต่มีวิธีป้องกันความเสี่ยงดังต่อไปนี้

• ส่งเสริมการรับประทานอาหารที่มีสุขภาพดี: ช่วยเด็กๆ ให้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อสุขภาพกับอาหารตั้งแต่อายุยังน้อย
• จัดการกับความเครียด: เรียนรู้เทคนิคการรับมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อจัดการกับความเครียด
• สร้างภาพลักษณ์ในแง่บวกของร่างกาย: ส่งเสริมภาพลักษณ์ในแง่บวกของตนเองโดยไม่เน้นเรื่องน้ำหนักหรือรูปร่าง
• หลีกเลี่ยงการควบคุมอาหาร: การควบคุมอาหารอย่างเข้มงวดอาจนำไปสู่โรคกินไม่หยุดได้
• พูดคุยกับแพทย์: แจ้งแพทย์ถึงความกังวลใดๆ เกี่ยวกับพฤติกรรมการกินหรือสุขภาพจิต

บทสรุป

โรคกินไม่หยุดเป็นภาวะที่ร้ายแรงซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตของผู้ป่วยและคนที่คุณรักจำนวนมาก การวินิจฉัยและรับการรักษาในระยะแรกๆมีความสำคัญต่อการฟื้นตัวที่ประสบความสำเร็จ หากคุณหรือคนที่คุณรู้จักมีอาการที่กล่าวมาข้างต้น โปรดติดต่อผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต เพื่อรับการวินิจฉัยและการรักษาที่เหมาะสม